Άλβαρο ντε Κάμπος (ετερώνυμο του Φερνάντο Πεσσόα), LISBON REVISTED (1923)

 

Fernando António Nogueira de Seabra Pessoa

 

Από το Ο ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ (1923-1930)

Μετάφραση: Μαρία Παπαδήμα

Τίποτα. Δεν θέλω τίποτα.

Το ξαναείπα πως δεν θέλω τίποτα.

Μη με ζαλίζετε με συμπεράσματα!

Το μοναδικό συμπέρασμα είναι ο θάνατος.

Μη με σκοτίζετε με αισθητικές!

Μη μου μιλάτε για ηθική!

Πάρτε από δω τη μεταφυσική!

Μη μου εκθειάζετε τέλεια συστήματα, μη μου απαριθμείτε 

       τις κατακτήσεις

των επιστημών (των επιστημών, ω Θεέ μου, των επιστημών!)

των επιστημών, των τεχνών, του σύγχρονου πολιτισμού!

Τι κακό έκανα εγώ σε όλους τους θεούς;

Αν κατέχετε την αλήθεια, κρατήστε την!

Είμαι τεχνικός, αλλά η τεχνική μου αφορά μόνο την τεχνική,

πέραν αυτού είμαι τρελός, δικαίωμά μου.

Δικαίωμά μου, μ' ακούτε;

Μη με πρήζετε, για τ' όνομα του Θεού!

Με θέλατε παντρεμένο, ματαιόδοξο, καθημερινό και φορολογήσιμο;

 

Με θέλετε το αντίθετό του, το αντίθετο του οτιδήποτε;

Αν ήμουν άλλος, θα έκανα σε όλους σας το χατίρι.

Αλλά τέτοιος που είμαι, πάρτε το απόφαση!

Πηγαίνετε στο διάβολο χωρίς εμένα, 

ή αφήστε με να πάω μοναχός μου στο διάβολο! 

Γιατί θα πρέπει να πάμε παρέα;

Μη με πιάνετε απ' το μπράτσο!

Δεν μου αρέσει να με πιάνουν απ' το μπράτσο. Θέλω να 

       είμαι μόνος.

Το ξαναείπα πως είμαι μόνος, μόνος!

Αχ τι μπελάς κι αυτός να με θέλουν κι εμένα μαζί τους!

Γαλανέ ουρανέ – ο ίδιος των παιδικών μου χρόνων- 

αιώνια αλήθεια κενή και τέλεια! 

Τάγε ακύμαντε, βουβέ κι αιώνιε, 

μικρή αλήθεια όπου καθρεφτίζεται ο ουρανός!

Ω οδύνη που σε ξαναβρίσκω, Λισαβόνα αλλοτινή του σήμερα! 

Τίποτα δεν μου δίνετε, τίποτα δεν μου παίρνετε, δεν είστε 

      τίποτα που να αισθάνομαι.

Αφήστε με ήσυχο! Δεν θ' αργήσω, εγώ ποτέ δεν αργώ... 

Κι όσο αργεί η Άβυσσος και η Σιωπή θέλω να είμαι μόνος!