Πέρσυ Μπυς Σέλεϋ, Οζυμανδίας

1818

(Mετάφραση Κατερίνα Σχινά)

Συνάντησα έναν ταξιδιώτη από χώρα αρχαία.

Είπε:

τεράστια, δίχως κορμό, δυο πόδια πέτρινα
υψώνονται στην έρημο.

Κοντά τους, μες στην άμμο
βυθισμένο, ένα θρυμματισμένο πρόσωπο· τα σκυθρωπά του
χείλη, πτυχωμένα σ' ένα χαμόγελο ψυχρής υπεροχής,

λένε ο γλύπτης τους πως διάβασε σωστά αυτά τα πάθη
που ακόμη ζούνε χαραγμένα στ' άψυχα ετούτα πράγματα
το χέρι που τα περιγέλασε και την καρδιά που τα 'θρεψε.

Και πάνω στο κρηπίδι αυτές οι λέξεις αχνοφαίνονται:

«Οζυμανδίας τ' όνομά μου, ο Βασιλεύς των Βασιλέων,
κοιτάξτε τα έργα μου. Ισχυροί, κι απελπιστείτε! »

Άλλο τίποτα δεν μένει. Γύρω από τη φθορά

των κολοσσιαίων ερειπίων, απέραντη, γυμνή,

μόνη η έρημος, κι επίπεδη, απλώνεται μακριά.

( Η ονομασία «Οζυμανδίας» αποτελεί μεταγραφή στα ελληνικά του αιγυπτιακού ονόματος του Ραμσή «Usermaatre Setepenre», που σημαίνει «Το δίκαιο του Ρα είναι ισχυρό – επίλεκτος του Ρα». )