Κώστας Βάρναλης, Τὰ λοίσθια

Edward Burne-Jones  

The Doom Fulfilled 1884

Όλα μπροστά σου μαύρα, η κάθε μέρα
πιὸ μαύρη απὸ τὴ νύχτα. Η φωτόσφαιρα
σβησμένη χρόνια πίσου απ᾿ τὰ βουνά.
Κι αν κάποτες τὰ μάτια σου γυρνάνε
πίσου, διπλὰ πονάς, ῾τι βλέπεις νά ῾ναι
πιὸ μαύρ᾿ απ᾿ τὰ παλιά, τὰ τωρινά!

*

Τί καλὰ νά ῾σαι πρώτος! Απὸ σένα
μόλις τώρα αρχινά ἡ μεγάλη Τέχνη!
Άν τὸ πιστεύεις, είναι αλήθεια. Νόμος!
Τὴν κάθε μέρα πιὸ θὰ μεγαλώνεις,
ποὺ νὰ μὴ σὲ χωράει τουτ᾿ η πατρίδα.
Αλλ᾿ όταν σ᾿ αγκαλιάσει η μάνα Γής,
--δὲ θὰ σού δώσει ούτ᾿ έναν πόντο πιότερο
αἀπ᾿ τὸ μπόι σου. Μὰ τί σὲ νοιάζει εσένα;
Χρόνια τήνε μετρούσαν οἱ πατούσες σου!
Νὰ λυπάσαι τὸν άλλον, ποὺ παιδεύεται
νὰ μὴ φανεί μικρὸς στὸν εαυτό του,
νὰ μὴ γελιέται καὶ νὰ μὴ γελάει,
νὰ μὴ στολίζει μὰ νὰ ξεγυμνώνει.
Κι όταν τὸν αγκαλιάσει η μάνα Γής,
θὰ φανούνε τὰ σωστά του μέτρα.