Wilfred Owen, Dulce et Decorum Est

THOMAS DELLERT, Dulce et Decorum Est Pro patria mori ( 2018 )

( Το Dulce et decorum est pro patria mori[a] είναι στίχος από τις Ωδές (III.2.13) του Ρωμαίου λυρικού ποιητή Οράτιου. ) 

Καμπουριασμένοι όλοι πίσω από σακιά

σαν στραβοκάνηδες ζητιάνοι βλαστημάμε

μέχρι το γόνατο έχει φτάσει η λασπουριά

βήχουμε σαν φυματικοί. Και ξεκινάμε.

Άνδρες βαδίζουν κούτσα κούτσα κοιμισμένοι

Πολλοί έχουν χάσει πια ακόμα και τις μπότες

ξέπνοοι άλλοι και στο αίμα ποτισμένοι,

άλλοι τυφλοί, όλοι ταλαίπωροι στρατιώτες.

Βάδην με πλάτη στις δεινές φωτοβολίδες

αχ τα ξεκούραστα μετόπισθεν μας γιάνουν

κουφοί στο σφύριγμα που κάνουν οι οβίδες

ξεπερασμένες, κουρασμένες, δε μας φτάνουν.

Αέρια! Γρήγορα τις μάσκες σας παιδιά

τι πανικός μες στο σκοτάδι άντε βρες τη

κάποιος δεν πρόλαβε, ουρλιάζει, ασφηκτιά

και σπαρταράει σαν να 'χει πέσει στον ασβέστη.

Μέσ' απ' το πράσινο της μάσκας μου γυαλί

δείχνει θαμπός, σαν σ' ένα πράσινο βυθό!

Στα ονείρατά μου, γοερά παρακαλεί

τα χέρια απλώνει, κι εγώ ανήμπορος κοιτώ.

Κι εσύ, στον ίδιο εφιάλτη, αν περπατούσες

πίσω απ' το κάρο που κουβάλαγε φορεία

να σπαρταράνε, άσπρα τα μάτια, αν τα θωρούσες

λες και ο διάολος δε χόρταινε αμαρτία

σε κάθε φτύμα του αν άκουγες το αίμα

σπασμωδικά απ’ τα πνευμόνια να ανεβαίνει

σαν τον καρκίνο αισχρό, μαύρο, πικρό σα φλέμα

αφρός να χύνεται απ’ το στόμα του στο γένι

Με τόση ζέση φίλε μου δε θε να 'λες

στο διψασμένο για μια στάλα δόξα αγόρι

το αρχαίο ψέμα 

Dulce et Decorum Est

Pro patria mori.

( Είναι γλυκό και ένδοξο να πεθαίνεις για την πατρίδα. )