Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Ο θρίαμβος της σταθερής απώλειας

RENE MAGRITTE, The triumphant march ( 1947 )

Δεν θα ’μαστε ποτέ

αυτό που είμαστε στιγμιαία

αλλ’ είναι θρίαμβος

αυτή η σταθερή απώλεια.

Σώζεται μόνο

η σιωπή του φύλλου

σκουραίνει το σώμα

μαζί με τη μέρα

ως της νύχτας την απρόσμενη

λάμψη του μαύρου.

Θραύσματα ζωής

αντικαταστούν τα χρώματα

στις μικρές απεικονίσεις

του ονείρου,

αμυχές

τις σκιές φωτός

στο προσωρινό δέρμα.

Τυφλή στο τόσο μαύρο

ζήταγα θεό

και μου ’διναν ένα μονάχα

δάχτυλο για να τριφτώ•

θριαμβεύω τώρα

στα πιο κρυφά μέρη

που συλλαμβάνεται

η ιδέα: εδώ

μαθαίνω επιτέλους

πως θα φύγω πρώτη.