Andreas Gryphius, Όλα είναι μάταια

(Μετάφραση:  Αλεξάνδρα Ρασιδάκη)

SERGEY SOLOMKO  Vanity

(Από το «Περί μελαγχολίας» , Αλεξάνδρα  Ρασιδάκη, εκδόσεις Κίχλη, 2012)

Όπου και να κοιτάξεις / δεν βλέπεις παρά ματαιότητα στον κόσμο.
Αυτό που χτίζει ο ένας σήμερα / ο άλλος αύριο το γκρεμίζει :
Εκεί που τώρα ορθώνονται πόλεις / θα απλώνεται αγρός /
Κι ένα βοσκόπουλο με τα κοπάδια του θα παίζει:

Αυτό που τώρα περήφανα ανθεί / σύντομα θα βρίσκεται ποδοπατημένο.
Αυτό που τώρα πάλλεται και θάλλει αύριο θα είναι στάχτη και οστά /
Τίποτα δεν υπάρχει / που να αντέχει αιώνια / μήτε χαλκός / μήτε μάρμαρο.
Τώρα μας γελά η τύχη / σύντομα θα μας χτυπούν τα βάσανα.

Των σπουδαίων πράξεων η δόξα σαν όνειρο θα φύγει.
Μήπως μπορεί να αντέξει ο ανάλαφρος άνθρωπος / στου χρόνου το παιχνίδι;
Άχ ! τι είναι όλα αυτά / που πολύτιμα μας φαντάζουν /

Παρά ένα άθλιο τίποτα / παρά σκιά / σκόνη και αέρας⠁
Παρά λουλουδάκι του αγρού / που δεν το ξαναβρίσκεις.
Ούτε όμως νοιάζεται,  ό,τι είναι αιώνιο, ο άνθρωπος να αντικρίσει. *


* Σημείωση της μεταφράστριας:
  Οι πλαγιοκάθετες (διαιρέσεις ή τομές) είναι χαρακτηριστικό της 
  γερμανικής ποίησης του Μπαρόκ, σχετίζονται με την απαγγελία και
  δηλώνουν νοηματικές και εμφατικές παύσεις. Ο Gryphius κάνει
  εκτεταμένη χρήση των πλαγιοκαθέτων τόσο στα λυρικά όσο και στα
  θεατρικά του έργα, ως εκ τούτου αποφάσισα να τις διατηρήσω στη
  μετάφραση, καθώς η αντικατάστασή τους από κόμματα θα 
  αλλοίωνε και οπτικά το κείμενο.