Τσέζαρε Παβέζε, Έρχεσαι πάντα από τη θάλασσα...

PAUL DELVAUX    Night Sea  1976

 

(Μετάφραση: Σωτήρης Τριβιζάς)

19-20 Νοεμβρίου 1945

(Απο την ενότητα «Η γη και ο θάνατος»)

Έρχεσαι πάντα από τη θάλασσα 

η φωνή σου είναι βραχνή, 

τά μάτια σου είναι πάντα μυστικά 

σάν ζωντανό νερό ανάμεσα στους θάμνους, 

τό μέτωπό σου σκυφτό, σάν 

ουρανός συννεφιασμένος.
Κάθε φορά ξαναζείς 

σάν ενα πράγμα αρχαίο, 

πρωτόγονο, πού η καρδιά 

τό ’ξερε κιόλας καί σφίχτηκε.

Κάθε φορά μιά πληγή, 

κάθε φορά ο θάνατος,
Αγωνιζόμαστε πάντα.
Αυτός πού χάνει τη μάχη 

έχει γευτεί τον θάνατο, 

τον κουβαλάει στο αίμα του.
Σάν τίμιοι εχθροί
πού δεν αποστρέφονται πιά
έχουμε την ίδια
φωνή, την ίδια ποινή
καί ζούμε αντιμέτωποι
κάτω απ' τον ταπεινό ουρανό.
Δεν στήνουμε ανάμεσά μας παγίδες,
τέτοια ανώφελα πράγματα —
θ' αγωνιζόμαστε πάντα.

Θ’ αγωνιστούμε καί πάλι,
θ'  αγωνιζόμαστε πάντα, 

γιατί ενωμένοι γυρεύουμε 

του θανάτου τον ύπνο, 

κι έχουμε βραχνή τη φωνή, 

μέτωπο σκυφτό, σκυθρωπό, 

καί τον ίδιο ουρανό.
Πλαστήκαμε γιά τούτο. 

Άν εσύ ή εγώ χαθούμε στη μάχη, 

θ’ ακολουθήσει μιά νύχτα μεγάλη 

που δεν είναι ανακωχή καί ειρήνη 

καί δεν είναι θάνατος γνήσιος, 

Πιά δεν υπάρχεις. Ματαίως 

παλεύουν τά χέρια.

Μέχρις ότου χτυπά η καρδιά μας. 

Είπαν κάποιο όνομά σου. 

Ξαναρχίζει ο θάνατος.
Πράγμα άγριο κι άγνωστο 

απ' τη θάλασσα γεννήθηκες πάλι.