Έντγκαρ Άλαν Πόε, Μονάχος

EDVARD MUNCH   The Lonely Ones  1935

(Μετάφραση:  Αλέξης Ζήρας)

AΠO τά παιδικά χρόνια μου δέν ήμουν 

Σάν τους άλλους. Δεν είδα

Ό,τι οι άλλοι έβλεπαν. Τά πάθη μου 

Δέν μπόρεσα νά φέρω από μιά άνοιξη κοινή. 

Από τήν ίδια τήν πηγή δέν άντλησα 

Τή θλίψη μου δέν μπόρεσα στόν ίδιο τόνο 

Τήν καρδιά μου νά καλέσω στή χαρά
Καί όλα όσα αγάπησα, τ' αγάπησα μονάχος. 

Tότε —σάν ήμουν παιδί— στήν αυγή 

Μιας ζωής τρικυμισμένης, ξεπήδησε 

Από τα βάθη τού καλού καί τού κακού 

Τό μυστήριο πού ακόμα μέ κρατάει δεμένο: 

Από τό χείμαρρο ή τήν πηγή,
Απ’ τού βουνού τον κόκκινο γκρεμό,
Από τον ήλιο πού μέ κυκλώνει γύρω γύρω 

Μέ το φθινοπωριάτικο χρυσό του χρώμα, 

Απ' τού ουρανού τ’ αστραποβόλημα 

Πού μέ περνάει πετώντας πέρα,
Από τον κεραυνό, τή θύελλα,
Τό σύννεφο πού παίρνει τή μορφή 

(Όταν είναι γαλάζιος ο άλλος Ούρανός)
Τού δαίμονα μές στή ματιά μου.