Φώτης Αγγουλές, Σε πρόσμενα

GIORGIO de CHIRICO   The Nostalgia of the Infinite  1913

Σε πρόσμενα στο γαλανό ηλιόλουστο νησί

να ρθεις στεφανωμένη

με λεμονάνθια, να φοράς γιρλάντες από γιασεμιά

Τι θες εδώ στην ερημιά;

Τα μονοπάτια είναι πολύ στενά κι είν' άναστρο το βράδυ

κι είν' οι γκρεμνοί σα χάροι γύρω

πού πας μονάχη; δε φοβάσαι το σκοτάδι;

Δος μου το χέρι σου, το χέρι σου αδερφή κι εγώ να τα' βρω ξέρω

όλα τα γκρεμνά του χαμού και του σωσμού τα μονοπάτια

μονάχα να μου φέγγουνε τα φωτεινά σου μάτια

Δος μου το χέρι σου αδερφή και ξέρω να σε φέρω

όπου μου πεις ΕΣΥ

Μα πώς δεν ήρθες στο νησί;