Γεώργιος Σουρής, Αθήνα

Ο εθνικός μας ποιητής προχθές στον Παρνασσό
επίγειο Παράδεισο μας είπε την Αθήνα,
στεφάνι με τη λύρα του της έπλεξε χρυσό,
την στόλισε με γιασεμιά, τριαντάφυλλα και κρίνα.
Την είπε γλυκοχάραγμα, του Γαβριήλ λουλούδι,
αίμα Χριστού, μετάληψη, των τραγουδιών τραγούδι.

Πού καλά… ο Αχιλλεύς ας την εγκωμιάζει,
εις τον Παράσχον ο καθείς τα πάντα επιτρέπει•
πρέπει συχνά σαν ποιητής να μας ενθουσιάζει,
κι όλα εμπρός του φωτεινά κι ωραία να τα βλέπει•
όμως εγώ ο μασκαράς τα βλέπω όλα σκούρα,
και είναι μόνη μου ζωή η γρίνια κι η μουρμούρα.

Ας καίει ο Παράσχος μας τα άψυχά μας στήθεια
με της παρθένου Μούσης του τον άσβεστον πυρήνα•
αλλ΄ όποιος από σας ζητεί να μάθει την αλήθεια,
ας έλθει να του πω εγώ τι είναι η Αθήνα.
Ο Αχιλλεύς την έψαλλε μακρυά εις άλλη σφαίρα,
κι εγώ δεν το εκούνησα στιγμή από δω πέρα.

Αθήνα… ξέρεις τι θα πει, πουλάκι μου, Αθήνα;
απόπατος απέραντος εν μέσω αποπάτων,
τραμπουκαριό, μαχαίρωμα, χοροί, σουπέδες, πείνα,
και άσμα καθημερινόν γαϊδουρινών ασμάτων.
Νοθείας και καλπουζανιάς η πρώτη επιστήμι,
λημέρι κάθε κλεφτουριάς, των ψοφιμιών ψοφίμι.

Αθήνα ξέρεις τι θα πει;… πνιγμός και αηδία,
από σκουπίδια και κοπριές ωραίο περιβόλι,
ουροδοχείων, φανικού οξέος ευωδία
και Ευλογιά Αράπικη χωρίς γιατρούς και μπόλι.
Σβυσμένο γκάζι, ερημιά, και λάκκος ανοιγμένος,
Δελτίον Αστυνομικόν, κλητήρας κοιμισμένος.

Κι αν ο Παράσχος σαν ξυπνά ευθύς τον νου μυρώνει,
και αν πατεί στις πέτρες της και κάνει Παρθενώνες,
αλλά μυρώνω και εγώ τη μύτη μου με σκόνη,
και σχίζω τα παπούτσια μου σε μυτερές κοτρώνες.
Πατώ και μες στις λάσπες της, πατώ και μες στη σκόνη,
και κάνω μ΄ ενθουσιασμό… καινούριο πανταλόνι.

Αθήνα ξέρεις τι θα πει;…. αδιάκοπο τσουμπούσι,
εφημερίς παντοτεινή, σεμνή Γλωσσοκοπάνα,
Γαρούφω, Τρελλο-Μαριγώ, ποδάγρα του Μπουρδούση,
δοξολογία, εκκλησιά κι αιώνια καμπάνα.
Κυρίες κλέφτρες, κίνησις κλητήρων κι Αστυνόμων,
και πού και πού πλακώματα ιπποσιδηροδρόμων.

Αθήνα ξέρεις τι θα πει;… στον καφενέ χουζούρι,
στη ντάλα του μεσημεριού λωποδυτών αμάκες,
Χρηματιστήριο, γροθιές, κλεφτομεσίτου μούρη,
κοκότες μες στις άμαξες, παντιέρες, σακαράκες.
Κηφηναριό, παράσημο, γαλόνι κάθε μήνα,
αυτό θα πει Ρωμαίικο, αυτό θα πει Αθήνα.-