Γεώργιος Σουρής, Η Ελλάς

Ποιος είδε κράτος λιγοστό,
σ'όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύη
και πενήντα να μαζεύη;

Να τρέφη όλους τους αργούς,
να'χη επτά πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνημάτα;

Να'χη κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν,
δεν ξέρουμε τι λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα - κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνη τον Ευρωπαίο.
Στα δυο φορώντας τα πόδια που'χει
στο'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ω Ελλάς, ηρώων χώρα,
τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;