Τσέζαρε Παβέζε, Έχεις αίμα κι ανάσα...

GIANNIS KIRIAKOS   Greece, Euboea island, 2001 (Photovanity)

 

21 Μαρτίου 1950
(Απο την ενότητα «O θάνατος θα ‘ρθει και θα ‘χει τα μάτια σου»)

Έχεις αίμα κι ανάσα.
Είσαι πλασμένη κι εσύ
από σάρκα. από μαλλιά
κι από βλέμματα. Η γη καί τά δέντρα,

ο ουρανός του Μαρτίου, το φώς,
πάλλονται καί σου μοιάζουν -
το γέλιο καί το βήμα σου
σάν νερά πού άναβλύζουν —
η ρυτίδα ανάμεσα στα μάτια σου
σάν βαριά συννεφιά -
το τρυφερό σου κορμί
ένας σβώλος στον ήλιο.

 

Έχεις αίμα κι ανάσα.
Ζείς σ’ αυτή τη γη.
Γνωρίζεις τις γεύσεις, 

τις εποχές, τά ξυπνήματα, 

έχεις παίξει στον ήλιο, 

έχεις μιλήσει μαζί μας.
Διάφανο νερό, ανοιξιάτικο
βλαστάρι, γη,
ανθισμένη σιωπή,
έπαιζες όταν ήσουν παιδί
κάτω από άλλον ουρανό
κι έχεις τη σιωπή του στα μάτια σου,

ένα σύννεφο, που αναβλύζει 

σάν πηγή απ' τά βάθη. 

Τώρα γελάς και τινάζεσαι 

πάνω απ' αντή τη σιωπή. 

Γλυκέ καρπέ που ζείς 

κάτω απ' τον ξάστερο ουρανό, 

που ανασαίνεις καί ζείς 

σ' αυτήν εδώ την εποχή μας, 

στήν κλειστή σου σιωπή 

είναι  δύναμή σου. Σάν 

χορτάρι ζωντανό στόν αέρα 

αναριγείς και γελάς. 

όμως εσύ, εσύ είσαι χώμα. 

Είσαι άγρια ρίζα,
Είσαι η γη που προσμένει.