Kωστής Παλαμάς, Και για μούντζα ο λαός και για λιβάνι.

TH.A. STEINLEN  'March 18'. From Le Chambard Socialiste,17  March  1894.

(Από τα Σατιρικά Γυμνάσματα , Δεύτερη Σειρά 8,Περιοδικό Νουμάς φύλλο 356, 6.9.1909)

Και για μούντζα ο λαός και για λιβάνι.
Ο λαός είναι τίποτε και είν' όλα,
είναι του εκδικητή το γιαταγάνι

κι είν’ η μαϊμού η ξεδιάντροπη, η μαργιόλα,
και η ρίζα και η κορφή, ο στερνός κι ο πρώτος,
κι εγώ κι εσύ, κι ο ανθός κι η καρμανιόλα,

κι ο αρχαίος Αθηναίος κι ο Οτεντότος.*
Στο τραγούδι του αηδόνι αναστενάζει,
στο θυμό του της αστραπής ο κρότος.

Σαν τρώει τα σπλάχνα του λαού μαράζι,
κανείς πλαστουργός ήρωας, κανείς θεός.
Η δόξα, όπου αρχόντοι και βαστάζοι

με μια σφραγίδα σφραγισμένοι: Λαός.

*Οτεντότοι (από το ολλανδικό Huttentut που σημαίνει τραυλός, επειδή έτσι ακουγόταν η γλώσσα τους στους αποικιοκράτες) είναι η περιφρονητική ευρωπαϊκή ονομασία για τον λαό KhoiKhoi της νοτιοδυτικής Αφρικής. Στην ευρωπαϊκή κουλτούρα των αρχών του 20ού αιώνα, ο Οτεντότος ήταν η επιτομή του πρωτόγονου. Βοήθησε σ’ αυτό και η εξέγερσή των KhoiKhoi και άλλων λαών της περιοχής ενάντια στους Γερμανούς αποικιοκράτες στη σημερινή Ναμίμπια, που οδήγησε στην πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα, ενάντια στο λαό Herero.