Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκι, Ο Γλείφτης

(Μετάφραση : Πέτρος Ανταίος)


Πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Μόσχας Κροκοντίλ ( Νο 44 ) του 1928 .

Μουλωχτό
είν ' το είδος
κι όμορφο
σαν την πηχτή .
Και πολλοί απ' αυτούς
θα το είδες
πιάσαν
τώρα
την καλή .
Με λειψό μυαλό ,
κορμί φυρό
- Πιοτρ Ιβάνοβιτς Μπαλτίσκιν .
Με σπυριά
ένα σωρό
κοκκινίζει
στο λαιμό ,
όχι γκλάβα
- κολοκύθι .
Γούρμασε
το φρούτο
ετούτο
τρυφερά
απ' τους αρχηγούς .
Ποια η αιτία ;
Πέστε μου το ,
δεν το βάζει εμένα
ο νους .
Η ζωή του
πάει κρεσέντο
δεν του ρίχνω σκιά
του ανθρώπου .
Θησαυρός του
το ταλέντο :
οι γλυκεροί του
οι τρόποι .
Γλείφει πόδια ,
χέρια γλείφει ,
γλείφει μέση
και πιο κάτω ,
σαν σκυλάκι
σκύλα γλείφει ,
σα γατάκι
γλείφει γάτα .
Και μια γλώσσα ;
Μέτρα τριάντα
τρέχει
απ' τα στελέχη
πίσω
όλο αφρό
γεμάτη
πάντα ,
άμα θες ,
άντε ξυρίσου .
Παινεψιές
για τόσα
τόσα-
φαντασία
απείρου
κάλλους !...
Το συνάχι ,
το βαθμό σας ,
την αντρεία σας
και τους κάλους .
Κι ανεβαίνει
ολοένα ,
τον ζηλεύει
ο πάσα ένας .
Λέμε μάλιστα
πως κάπου
τρύπωσε
και στο πρωτάτο .

Και καθώς
κρατάει τα ηνία
χούγια γλείφτη
όλους κολλάει :
<< Σεβασμό
στην ηγεσία !... >>
τσαμπουνάει
όπου κι αν πάει .
Και κοιτάμε
με αηδία ,
απ' τα σπλάχνα
της μαφίας
να βλασταίνει
η ιεραρχία
κοροιδία
δημοκρατίας .

Με τη σκούπα
πάνω
κάτω
να σαρώναμε
ολουνούς ,
των γλειφτάδων
τους προστάτες
και τους γλείφτες
με νονούς .