Andreas Gryphius, Ανθρώπινη Αθλιότητα

(Μετάφραση:  Αλεξάνδρα Ρασιδάκη)

JAN TOOROP   O grave, where is thy victory, 1892

  
(Από το «Περί μελαγχολίας» , Αλεξάνδρα  Ρασιδάκη, εκδόσεις Κίχλη, 2012)

Τι είμαστε λοιπόν εμείς οι άνθρωποι; Πανδοχείο σκυθρωπών πόνων.
Χορός απατηλής ευτυχίας / παραπλανητικό φέγγος της εποχής αυτής.
Πεδίο πικρού φόβου / φορτωμένο οξύ πόνο /
χιόνι που πάει να λιώσει και κεριά σβησμένα.

Τούτη η ζωή σκορπά και φεύγει σαν φλυαρία και πειράγματα.
Εκείνοι που πριν από εμάς γδύθηκαν του αδύναμου κορμιού τη φορεσιά
Και στο νεκρικό βιβλίο το μεγάλο των θνητών
Από καιρό εγγράφηκαν / χάθηκαν από το νου κι απ' την καρδιά μας.

Σαν το μάταιο όνειρο, που εύκολα ξεχνιέται /
Και σαν ποτάμι που χάνεται / αν δεν βρεθεί δύναμη να το κρατήσει:
Έτσι και το όνομα μας / ο έπαινος / τιμή και δόξα χάνονται /

Αυτό που τώρα ανασαίνει / θα το σκορπίσει ο άνεμος /
Ό,τι είναι να 'ρθει μετά από μάς / στον τάφο θα μας ακολουθήσει.
Τι λέω; Σκορπίζουμε όπως ο καπνός απ' τον δυνατό αέρα. *


* Σημείωση της μεταφράστριας:
  Οι πλαγιοκάθετες (διαιρέσεις ή τομές) είναι χαρακτηριστικό της 
  γερμανικής ποίησης του Μπαρόκ, σχετίζονται με την απαγγελία και
  δηλώνουν νοηματικές και εμφατικές παύσεις. Ο Gryphius κάνει
  εκτεταμένη χρήση των πλαγιοκαθέτων τόσο στα λυρικά όσο και στα
  θεατρικά του έργα, ως εκ τούτου αποφάσισα να τις διατηρήσω στη
  μετάφραση, καθώς η αντικατάστασή τους από κόμματα θα 
  αλλοίωνε και οπτικά το κείμενο.