Βύρων Λεοντάρης, Χωρίς τίτλο (VI)

JOHN FARRUGIA   Condemnation

(Από τη συλλογή «Εκ περάτων», 1986)

Την καταδίκη μου ζητώ
την ενοχή μου θέλω ν΄ αποδείξω
μα όλα τα δικαστήρια με αποπέμπουν δεν αναγνωρίζουν
   το έγκλημα της ύπαρξης

Κι όμως η ύπαρξη είναι φονικό
χρόνος αιμόφυρτος μ΄ εξηνταδυό σφυριές που σέρνεται
   στις φλέβες μας
σπαράγματα του αχανούς που έγιναν οι τρώγλες του "δικού" μας
   δήθεν χώρου
σκηνώματα πεφιλημένων που περιβληθήκαμε για σώματά μας
επαναλήψεις ξένων πεπρωμένων
κι όλα όσα ονομάζουμε "σταθμούς της ζωής"
όπου δεν ανταμώνουμε ποτέ μόνο χωρίζουμε
διασχίζοντας και διαμελίζοντας ο ένας τον άλλον
καθώς καθένας μας πορεύεται πάντα γιά αλλού

Κι εσύ που του κορμιού σου η λύκηθος φυλάει την τέφρα 
της σκιάς
   μου
μη ψευδομαρτυρήσεις κατ΄ εμού για αγάπες κι άλλα τέτοια
σ΄ έχω σκοτώσει, πίστεψέ με πιά, σ΄ έχω σκοτώσει
- μολύβι στάζανε τα δάκρυά μου και τρυπούσαν τους κροτάφους σου
όπως σ΄ αγκάλιαζα εκεί στα μισά της Σκάλας
που ξεπτυχώθηκε και λύθηκαν τα σκαλοπάτια της
και σε μια γλίστρα κάθετη βρεθήκαμε να πέφτουμε
και ωρύετο ο απάνω και ο κάτω ουρανός ... -

την ενοχή μου θέλω ν αποδείξω
να πείσω τους σκληρούς αθωωτές μου
Μια ζωή σκοτώνω και σκοτώνομαι
και κυκλοφέρνω γύρω απ΄ τον εαυτό μου
φονιάς γύρω απ΄ του φονικού το μέρος.
Την καταδίκη μου ζητώ
εδώ, όχι αλλού, εδώ ας γίνει πιά η Κρίση.