Tάσος Λειβαδίτης, Η Δίκη

ORSON WELLES   The Trial,  1962

(Ποιήματα 1958-1964, Κέδρος, 1984)

Ήταν οι μέρες εκείνης της περίεργης δίκης που έκανε τόσο 
θόρυβο.

Απ΄  το πρωί κόσμος πολύς συνωστιζόταν στη μεγάλη αίθου-

σα και τους διαδρόμους,

και παρ΄ όλο που έβρεχε κι άλλος κόσμος στα πεζοδρόμια,

πολλά τετράγωνα γύρω. Καθένας θυμόταν τη ζωή του. 

Πολλοί κλαίγανε.  

Άλλοι ήταν πιωμένοι και βλαστημούσαν. 

Μα όταν ήρθε η στιγμή και μπήκαν οι

δικαστές

έγινε απέραντη ησυχία. 

Και σε λίγο, ύστερ΄ από κάπως σύντομη, βέβαια, διαδικασία,

έβγαινε η απόφαση. 

Πρόδωσες: θάνατος, 

ακούστηκε η αμείλιχτη φωνή της δικαιοσύνης.

Ένα  κύμα ανακούφισης πέρασε πάνω απ΄ το πλήθος. 

Μακριά ακούστηκαν καμπάνες,

ίσως ακόμα και βελάσματα. 

Μα πάλι όλα πάψανε ξαφνικά

σα βγήκε η δεύτερη απόφαση.

Δεν πρόδωσες:θάνατος, 

ακούστηκε ξανά η αμείλιχτη φωνή  της δικαιοσύνης.

Κι άρχισε τότε η μια απόφαση ν΄ ακολουθεί την άλλη.

Μίσησες: θάνατος. 

Αγάπησες: θάνατος. 

Αρνήθηκες: θάνατος. 

Υπάκουσες:  θάνατος.

Και περνούσαμ΄ ένας-ένας μπροστά απ΄ τους δικαστές

που ύστερ’ απ΄ την στερεότυπη, μικρή διαδικασία

βγάζανε την απόφαση.

Δείλιασες: θάνατος. 

Τόλμησες: θάνατος.

Αδίκησες: θάνατος. 

Συγχώρεσες: θάνατος.

Και γυρίζαμε στα σπίτια μας και το ζεστό μας δείπνο

ήσυχοι πως ξοφλήσαμε το χρέος μας

μ΄  αυτή την καταδίκη.