MAX ERNST The Giant Snake, 1935 |
1968-1969
Όταν έγραφα το στίχο : Κι αυτοί γυρίζουν πίσω
μιά μέρα χωρίς στο μυαλό μια ρυτίδα, ήμουν ακό-
μα πολύ νέος κι είχα μέσα μου πολλή οργή, πολλή
πίκρα. Σήμερα καταλαβαίνω πως δεν υπάρχει κα-
νείς απ’ όσους γύρισαν χωρίς ρυτίδες. Η ζωή αλ-
λάζει τους ανθρώπους, παραμορφώνει τα πρόσωπα,
σφίγγει τις καρδιές, όμως κάποιες παλιές χαρακιές
μένουν άσβηστες, για να θυμίζουν, κάτω από ενα
λιπαρό στρώμα φρονιμάδας, κυνικότητας, προκλη-
τικής αδιαφορίας. Κάποια μέρα, ξαφνικά, κάτι θα
συμβεί, μιά μορφή πού θα διασταυρωθεί στο δρό-
μο, μια είδηση στα ψιλά της εφημερίδας, ένα όνομα
που απροσδόκητα πέφτει στην κοσμική συζήτηση.
Για μια στιγμή, έστω για μια στιγμή, το ναρκω-
μένο φίδι θα τανυστεί σα χορδή κι ύστερα πάλι θα
πετρώσει κάτω από το παχύ προστατευτικό λίπος.
Όμως θυμίζει, σα ρίγος πανικού, πως πάντα
υπάρχει.Όμως θυμίζει, σα ρίγος πανικού, πως πάντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου