Τσέζαρε Παβέζε, Τα πρωινά περνούν φωτεινά ...

EDVARD MUNCH   Eye in Eye, 1894

 

30 Μαρτίου 1950

(Απο την ενότητα «O θάνατος θα ‘ρθει και θα ‘χει τα μάτια σου»)

Τά πρωινά περνούν φωτεινά 

καί άδεια. Έτσι άνοιγαν 

τά μάτια σου κάποτε. Το πρωινό 

κυλούσε αργά, μιά δίνη 

από ακίνητο φώς. Σιωπούσε.
Εσύ ζωντανή σιωπούσες. Τά πράγματα 

ζούσαν κάτω απ’ τα μάτια σου 

(όχι ποινή καί πυρετός καί ίσκιος) 

σάν μιά διάφανη θάλασσα τό πρωί.

Όπου είσαι εσύ, φώς, είναι καί τό πρωί.
Εσύ ήσουν η ζωή καί τά πράγματα..
Μέσα σου ξυπνούσαμε, ανασαίναμε
κάτω απ’ τον ουρανό πού είν' ακόμα μέσα μας.
Τότε δεν ήτανε ποινή καί πυρετός,
δεν ήταν η βαριά σκιά της μέρας
πού ανατέλλει.  Ώ φως,
μακρινή διαύγεια, λαχανιασμένη
ανάσα, στρέψε ξανά τά φωτεινά
καί ασάλευτα μάτια σου σ' εμάς.
Είναι σκοτάδι τό πρωί πού περνά 

χωρίς τό φώς των ματιών σου.