Τσέζαρε Παβέζε, Καί τότε εμείς οι δειλοί...

PAUL DELVAUX    Loneliness  1956

 

(Μετάφραση: Σωτήρης Τριβιζάς)

23 Νοεμβρίου 1945

(Απο την ενότητα «Η γη και ο θάνατος»)

  

Καί τότε εμείς οι δειλοί

πού αγαπούσαμε τους ψίθυρους

της νύχτας, τά σπίτια,

τά μονοπάτια στο ποτάμι,

τά κόκκινα καί βρώμικα φώτα

εκείνων τών τόπων, την ήρεμη,

σιωττηλή θλίψη -

τραβήξαμε τά χέρια

από τή ζωντανή αλυσίδα

καί σωπάσαμε, μά η καρδιά μας

σκίρτησε στό αίμα

καί δεν υπήρχε πια ηδονή

δεν υπήρχε πιά εγκατάλειψη

στο μονοπάτι στο ποτάμι -

όχι πιά σκλάβοι, μάθαμε

πώς είμαστε ζωντανοί καί μονάχοι.