Η πίκρα σήμερα
δεν έχει σύνορα
κι εσύ δεν έπρεπε να μ' αρνηθείς.
Κάποτε αλίμονο
στο μεσοχείμωνο
τον ήλιο σου 'φερα να ζεσταθεί
Κοίτα πώς κλαίει ο ουρανός
δεν είναι πια γιορτή.
Έγινε τ' όνειρο καπνός
πες μου γιατί, γιατί.
Κοίτα πώς κλαίει ο ουρανός
μα εσύ καρδιά μην κλαις,
κι όταν χτυπάει ο κεραυνός,
τραγούδι εσύ να λες.
Νύχτωσε, βράδιασε,
ο κόσμος άδειασε,
κρύβω το δάκρυ μου και καρτερώ.
Μα εσύ δεν έρχεσαι,
βρέχει και βρέχεσαι,
ποτήρι μου 'δωσες, φαρμακερό.
δεν έχει σύνορα
κι εσύ δεν έπρεπε να μ' αρνηθείς.
Κάποτε αλίμονο
στο μεσοχείμωνο
τον ήλιο σου 'φερα να ζεσταθεί
Κοίτα πώς κλαίει ο ουρανός
δεν είναι πια γιορτή.
Έγινε τ' όνειρο καπνός
πες μου γιατί, γιατί.
Κοίτα πώς κλαίει ο ουρανός
μα εσύ καρδιά μην κλαις,
κι όταν χτυπάει ο κεραυνός,
τραγούδι εσύ να λες.
Νύχτωσε, βράδιασε,
ο κόσμος άδειασε,
κρύβω το δάκρυ μου και καρτερώ.
Μα εσύ δεν έρχεσαι,
βρέχει και βρέχεσαι,
ποτήρι μου 'δωσες, φαρμακερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου