Μιχάλης Κατσαρός, Όταν…

MAN RAY   Dora Maar  1936

 (Απὸ τὸ «Κατὰ Σαδδουκαίων» 1994)

Όταν ακούω νὰ μιλάν γιὰ τὸν καιρὸ

Όταν ακούω νὰ μιλάνε γιὰ τὸν πόλεμο

Όταν ακούω σήμερα τὸ Αιγαίο νὰ γίνεται ποίηση

νὰ πλημμυρίζει τὰ σαλόνια

Όταν ακούω νὰ υποψιάζονται τὶς ιδέες μου

νὰ τὶς ταχτοποιούν σὲ μιὰ θυρίδα

Όταν ακούω σένα νὰ μιλας

εγὼ πάντα σωπαίνω.

Όταν ακούω κάποτε στὰ βέβαια αυτιά μου

ήχους παράξενους ψίθυρους μακρινοὺς

'Οταν ακούω σάλπιγγες καὶ θούρια

λόγους ατέλειωτους ύμνους καὶ κρότους

Όταν ακούω νὰ μιλούν γιὰ τὴν ελευθερία

γιὰ νόμους ευαγγέλια γιὰ μιὰ ζωὴ μὲ τάξη

Όταν ακούω νὰ γελουν

όταν ακούω πάλι νὰ μιλούν

εγὼ πάντα σωπαίνω.

Μὰ κάποτε ποὺ η κρύα σιωπὴ θὰ περιβρέχει τὴ γή

κάποτε ποὺ θὰ στερέψουν οἱ άσημες φλυαρίες

κι όλοι τους θὰ προσμένουνε σίγουρα τὴ φωνὴ

θ’ ανοίξω τὸ στόμα μου

θὰ γεμίσουν οι κήποι μὲ καταρράχτες

στὶς ίδιες βρώμικες αυλὲς τὰ ὁπλοστάσια

οι νέοι έξαλλοι θ’ ακολουθούν μὲ στίχους χωρὶς ύμνους

ούτε υποταγὴ στὴν τρομερὴ εξουσία.

Πάλι σάς δίνω όραμα.