Κώστας Βάρναλης, Αρχὴ σοφίας

KATHE KOLLWITZ

The Carmagnole (Dance Around the Guillotine) 1901

«Φρόνιμα καὶ ταχτικὰ
πάω μὲ κείνον ποὺ νικά».

Ο ένας

Λίγη δροσιά, ουρανέ μου,
καὶ χάηδεμα τ᾿ ανέμου,
κελάηδημα πουλιού,
ξανάνιωμ᾿ Απριλιού!

Ανάσ᾿, ανάσα λίγη!
Χρόνια η θελιὰ μάς πνίγει.
Λίγη χαρὰ σ᾿ αφτὰ
τὰ σκοτεινὰ γραφτά!

Σού πήρανε, λαέ μου,
τὸ δίκιο τού πολέμου
πατριδοκαταλύτες,
ξένοι καὶ ντόπιο αλήτες!

Ο άλλος

Άν θέλεις νὰ χαρείς
τὴ λεφτεριά, νωρὶς
γίνε προδότης, γίνε!
Τιμή, ντροπὴ δὲν εἶναι.

Θά ῾ναι μαζί σου οι νόμοι
κι η πλερωμένη γνώμη!
Πέτα τὴν ανθρωπιά σου
κι απ᾿ τὸν αφέντη πιάσου!

Κι άμα σὲ φτύνει αφτός,
νὰ κάθεσαι σκυφτὸς
καὶ θά ῾χεις τὰ πρωτεία
στὴ σάπια πολιτεία.

Ο λαός

Έξω τού αφέντη αρμάδα
φυλάει, μὲ μπούκα ορθή,
τὸ λείψανό σου, Ελλάδα,
μὴν ξάφνου αναστηθεί!