Τάσος Κόρφης, Θάνατος σε πολυκατοικία

Όχι μόνο να ζήσεις μα ούτε και να πεθάνεις δεν μπορείς σ’ αυτήν την πολυκατοικία,

με τους τόσους αδιάφορους ενοίκους να δαιμονίζονται στα διπλανά διαμερίσματα

ή, ακόμα, να χτυπάνε τα ντουβάρια για να πάψουν τα μοιρολόγια της μάνας σου

που, σαν το χλωμό κερί, θα λιώνει κοντά σου.

Και το αγγελτήριο του θανάτου κολλημένο στην κοινή εξώθυρα,

ανάμεσα σ’ «Ενοικιάζεται» και σε «Πωλείται» χωρίς να ξέρει κανείς

που βρίσκεται το κουφάρι σου, ποια πόρτα πρέπει να χτυπήσει για να σ’ αποχαιρετήσει.

Κι αντί για χέρια ευλαβικά να σε μεταφέρουν, την ώρα

που το σπίτι ηρεμεί, σαν καράβι που βούλιαξε,

άβολα σφηνωμένος στο ασανσέρ να υποφέρεις

και πάλι ολομόναχος τις αλυσίδες και τα γρανάζια.